تفاوت بین ویولن و ویولنسل
ویولن و ویولنسل دو ساز زیبا و معروف در خانواده‌ی سازهای زهی هستند که از نظر ظاهر و صدا تفاوت‌های زیادی دارند. در این مقاله، به بررسی این دو ساز، تاریخچه آنها و تفاوت‌های مهم در طراحی و عملکرد آنها خواهیم پرداخت.
تاریخچه ویولن و ویولنسل
ویولن
ویولن به عنوان یکی از سازهای بسیار قدرتمند و تأثیرگذار در دنیای موسیقی شناخته می‌شود. این ساز در ایتالیا اوایل قرن ۱۶ میلادی ظاهر شد و به سرعت محبوبیت یافت. آلبرت نوردی، استرادیواری، گوارنری دل جسو، و آنتونیو آماتی از معروفترین سازندگان ویولن هستند. این ساز در گروه‌های ارکسترال، موسیقی کمپانی، جاز، موسیقی سنتی و حتی موسیقی پاپ استفاده می‌شود. اگر میخواین ویولونیست های معروف جهان رو بشناسید روی لینک کلیک کنید تا بیشتر با نوازنده های این سازآشنا بشید.
ویولنسل
ویولنسل یک ساز بزرگتر و با تاریخچهٔ به‌طور کلی باستانی‌تر است. این ساز ابتدا در ایتالیا در قرن ۱۶ میلادی ظاهر شد و سپس به سرعت در اروپا گسترش یافت. سازندگان معروفی چون ستهاگنر، استرادیواری، و گوارنری دل جسو به توسعه و پرورش ویولنسل بسیار کمک کردند. این ساز به خوبی در ارکسترها و گروه‌های موسیقی استفاده می‌شود و توانایی تولید صداهای عمیق و گرم را دارد.
تفاوت‌های ظاهری
اندازه
ویولن اندازه‌ای کوچکتر از ویولنسل دارد. این اندازه کوچکتر از ویولن آن را برای نوازندگانی با دستهای کوچکتر مناسب می‌کند. به عبارت دیگر، ویولنسل به دلیل اندازه بزرگتر خود، به نوازندگان با قد بلندتر اجازهٔ نواختن با راحتی بیشتری می‌دهد.
شکل بدنه
شکل بدنهٔ ویولن از نظر دایره‌ای و میانه‌ای است، در حالی که ویولنسل دارای بدنه‌ای با شکل بیضی و عریض‌تر در قسمت پایین‌تر است. این تفاوت در شکل بدنه باعث تفاوت در کیفیت صدا و رنج سازها می‌شود.
تنظیمات رشته‌ها
تنظیمات رشته‌ها در ویولن از چپ به راست به ترتیب G، D، A، E است. در حالی که در ویولنسل، تنظیمات به ترتیب C، G، D، A می‌باشد.
تفاوت‌های صوتی
رنج صدا
ویولن با رنج صدای بالا و زنجیره‌هایی با صدای درخشان شناخته می‌شود. این ساز بیشتر برای اجراهای سولو یا نقش‌آفرینی‌های ملودیک مناسب است. صدای ویولن با تعادل بین صدای درخشان و گرم مشخص می‌شود.
ویولنسل با رنج صدای پایین‌تر و صدای گرم و غنی شناخته می‌شود. این ساز به خوبی در اجراهای ارکسترال یا کنسرتوها کاربرد دارد و توانایی تولید صداهای عمیق و احساسی را دارد.
کاربردها
ویولن به عنوان یک ساز ملودیک و اصلی در ارکسترها و گروه‌های موسیقی کلاسیک مورد استفاده قرار می‌گیرد. ویولنسل نیز در ارکسترها و گروه‌های مختلف موسیقی، به خصوص در اجراهای سمفونیک، کنسرتوها و موسیقی مردمی کاربرد دارد.
تفاوت در نواختن
نواختن ویولن
نوازش با کمک کف دست و انگشتان: نوازندگان ویولن از کف دست و انگشتان برای نواختن و کنترل رشته‌ها استفاده می‌کنند. این شیوه نوازش به نوازندگان امکان می‌دهد تا بر روی رشته‌ها فشار و حساسیت مختلفی اعمال کنند و از این طریق نوت‌ها را تنظیم کنند.
استفاده از گریپ (دسته): نوازندگان ویولن بر روی گریپ یا دستهای که در سمت رشته‌ها قرار دارد، انگشتان خود را قرار می‌دهند. این کار به نوازنده امکان می‌دهد تا روی محلهای مختلف گریپ فشار کند و بر روی رشته‌ها نت‌های مختلف را بوجود آورد.
نواختن ویولنسل
استفاده از کمان: ویولنسل به وسیلهٔ کمان، یک ساقهٔ بلند با رشته‌های تنظیم شده، نواخته می‌شود. کمان در دست چپ نوازنده قرار دارد و با حرکت دادن آن بر روی رشته‌ها، صدا ایجاد می‌شود.
استفاده از انگشتان چپ: نوازندگان ویولنسل برای تنظیم نت‌ها از انگشتان چپ خود بر روی گریپ استفاده می‌کنند. با نواختن رشته‌ها با انگشتان چپ، ارتفاع نت‌ها تنظیم می‌شود.
تفاوت در اجرا
اجرای ویولن
نوت‌های سریع و درخشان: ویولن به دلیل رنج صدای بالا و قابلیت اجرای نت‌های سریع، به خوبی برای اجراهای ملودیک و سولو مناسب است. نوازندگان ویولن معمولاً در ارکسترها نقش‌آفرین مهمی دارند.
اجرای ویولنسل
صدای گرم و عمیق: ویولنسل با رنج صدای پایین‌تر خود، مناسب برای اجراهای سمفونیک و قطعاتی با حس عمیق و احساسی است. نوازندگان ویولنسل معمولاً در قسمت‌های تنظیمی ارکسترها نقش بزرگی دارند.
نتیجه‌گیری
ویولن و ویولنسل هرکدام با نوازش و تکنیک‌های خود، به دو صورت ممتاز نمونه‌های بارزی از خانواده‌ی ویولین‌ها هستند. این دو ساز با تفاوت‌های ظاهری، تاریخچه، نحوهٔ نواختن و اجرا، به نوازندگان امکان ارائهٔ عروض‌های موسیقی با شخصیت و احساسات گوناگون را می‌دهند. انتخاب بین ویولن و ویولنسل بیشتر به سلیقهٔ هنرمند و نوع قطعه‌ای که می‌خواهد اجرا کند بستگی دارد.